Maya bay camping. Dat was het aanplakbord dat ons gelokt heeft. De belofte: een nacht op 'the' beach, je weet wel, van de film. We waren nieuwsgierig.

Rond half vijf werden we opgepikt. Niets bijzonders, behalve dan dat de boot om 4 uur vertrok, zogezegd. Blijkbaar leeft men hier op 'holiday time'. Later merkten we waarom, de bootbemanning bleken een stevige kruidenkennis vergaard te hebben, die ze moesten verwerken in hun rookwaren.

Op de boot zelf dachten we eerst dat we ons vergist hadden, want het zag er uit als een casting voor het nieuwe seizoen van temptation island. Wel allemaal toffe mensen, ondanks dat ze zo van de tv weggelopen leken. Trouwens, phi phi island is het mooie jonge mensen eiland, en tegelijk ook heel internationaal. Geen verwaande mensen wel. Een goeie mix.

Maar dus, we werden meegenomen naar phi phi lay island, waar het beruchte strand van leo dicaprio gelegen is. Eerst namen ze ons mee naar pi-leh cove, waar we een half uurtje konden snorkelen. Veel kleurige visjes, heel mooi en tof, net wat je verwacht.

Daarna gingen we naar het strand zelf. Je had de keuze, ofwel zwemmen naar een gammel trapladdertje in de rotswand, ofwel gewoon mee op de boot. We zijn toch maar mee met de boot geweest :) Dat bleek een goeie keuze, want hierdoor konden we prachtige fotos bij valavond maken van op het schip. Op het strand aangekomen haden we net de tijd om de zonsondergang te zien. Bekijk zeker de fotos die volgen. Maya bay is prachtig om zien.

Nadat het donker was werd er gebarbecued. We waren op dat moment enkel nog met onze groep van 35 op het eiland over. Er werden uiteraard de typische groepsspelletjes georganiseerd, zoals zaklopen. Toch was het niet geforceerd, best wel gezellig. De temperatuur was perfect, het eten lekker, de muziek leuk en de mensen plezant. Zeker toen de 'buckets' begonnen te vloeien. Dat waren emmertjes met alcoholische drank naar keuze (van een liter ofzo). De eerste was gratis, en de rest verkocht zichzelf, dat begrijp je wel.

De groepssfeer zat er dik in, er werd zelfs kumbaya gezongen in het duister, en er was een partijtje naaktzwemmen. Daar hebben we ons wel van onthouden, omdat we nu ook weer niet zooo sociaal zijn :)

Met zo een bende krijg je uiteraard geen oog toe, dus hebben we ons met matjes en slaapzak een eindje verder op het strand gelegd. De hemel was helder, en je kon enorm veel sterren zien. Spijtig genoeg kwam dit niet door op foto (zoals alle fotossnachts). Het is zo een van die dingen die je moet beleven om ze gezien te kunnen hebben.

Na een uurtje op het strand stak er echter wel een nare wind op. Bleek dat het een storm in aantocht was. Dus, verkast naar de groepstent, waar er een groepsfeestje aan de gang was. Veel slaap moesten we dan ook niet verwachten, zeker niet toen de storm echt losbrak. Bliksems en donders die je tot in je botten voelde. Enorme bakken water. Windvlagen. Een echte tropische storm dus, in een tentje op het strand. Eigenlijk was dat wel heel leuk, zolang de windvlagen geen water onder het dak van de tent bliezen.

Toen de storm een beetje luwde hebben we toch nog enkele uurtjes kunnen slapen, tot de zonsopgang rond een uur of zes. Het water was heerlijk fris om in te zwemmen. Na een ontbijt van verse toast met ei was het terug naar phi phi don, waar we terug het wereldrecord 'opgelucht in bed vallen' hebben verbeterd.

Een vermoeiende uitstap, maar wel een prachtige manier om je 30e verjaardag door te brengen. Oordeel: geslaagd. Voor wat het maar kost (35 euro per persoon) kan je in feite niets beters doen.