Beautiful Khao Lak

Deze ochtenddeden we de uitstap 'beautiful khao lak'. Het was een integraal belgische productie, met 2 andere belgische koppels, en een belgische gids, die wel een vrolijk 'island'-sfeertje om zich had, als je ons begrijpt ten minste. Het ene koppel kwam uit ons hotel, maar het andere koppel zat in ongetwijfeld het grootste resort uit de buurt. Daar hebben ze absoluut alles, inclusief babyolifant en 7 verschillende restaurants. Bij het binnenrijden werd de onderkant van de wagen gecontroleerd met een spiegel. Een geluk dat we de autobom toch maar thuis hadden gelaten.

Het begon met een bezoek aan de politieboot. Dat is een begeleidende boot van een kleinzoon van de koning die tijdens het jetskieen overvallen werd door de tsunami. Niemand van die groep heeft het overleefd, en de boot zelf is 2,5 kilometer binnenlands terecht gekomen. Als je ziet hoe ver het water kwam en hoe groot de ravage was is het frappant hoe mooi het sindsdien terug geworden is.

Daarna volgde een tempelbezoek. Toen we er aankwamen bleek er net een intredefeest van een nieuwe monnik te zijn. Een jongen die een man werd. Er was veel volk, veel eten, muziek. We werden uitgenodigd om mee aan te schuiven. Plots stond de tafel vol met eten, en we konden niet anders dan toezeggen. De whisky hebben we wel laten staan, want het was nog maar half tien. niet dat dit iedereen aanwezig tegen hield, want sommigen vonden het feest heel gezellig. Toen we van tafel gingen, poseerden we nog even voor de foto samen met de jonge monnik, en bleek dat er ook nog een tv crew rondliep. Aangezien we de enige blanken waren, moesten we ook mee op de film. Wereldberoemd in thailand. :)

Nadien zijn we naar het sea turtle conservation center geweest. Daar heb je schildpadden van alle soorten en groottes. Om te zorgen dat de schildpaddenbevolking in de streek niet verdwijnt, oogsten ze de eieren en kweken ze die op in een beschermde omgeving. Er waren ook wat oudere schildpadden die op het moment van de tsunami in dat centrum waren en het overleefd hadden. Sommige zeeschildpadden worden tot 2,5 meter lang, en bijna 1000 kg zwaar, maar zo een grote beesten hadden ze daar ook weer niet.

Dan volgde het bamboo raften. Zeer relax, en veel dieren langs de waterkant (die onze bootman altijd wist aan te wijzen, terwijl wij kweetnie hoe lang moesten koekeloeren om ze te vinden). Na een verfrissende duik in hert bergriviertjevolgde het eten.Dat eten moest wel eerst verdiend worden met een bergwandelingetje, langs een gammel padje. Sarah heeft het deze keer bijna helemaal tot het einde van het pad uitgehouden, maar toen het opeens recht naar beneden ging voor een viewpoint ontbrak de moed toch. Naar eigen zeggen heeftze doodsangsten uitgestaan. Ach ja, het eten was lekker.

Misschien dat we morgen of overmorgenhier nog iets bijschrijven, en anders vertellen we de rest thuiswel.

Groetjes uitKhao Lak

Zeeschildpadden zijn kwaaie beesten

Gisteren zijn we een snorkelreis naar de similan islands gaan doen, similan wilt gewoon zeggen 'negen op een rij', en ze zijn praktisch genoeg ook genummerd van 1 tot en met 9. Zo zie je maar, in een andere taal is het gewone al meteen ietsje speciaal.

Ze hadden ons op voorhand gewaarschuwd dat met het stormachtige weer van de laatste week, de kans bestond dat het niet zo goed zou zijn. Maar het viel allemaal goed mee, want het was de rustigste zee die we al op een boottocht meegemaakt hebben. Doordat de eilanden sluiten op 30 april, waren we wel bij de laatste toeristen en was het heel erg kalm. Wat zijn we toch gelukzakken. :)

Het snorkelen zelf was alles wat je ervan kan verwachten. Enorm veel soortenkleurrijke vissen. Sarah was verzot op de 'sweet lips', die er altijd uit ziet alsof hij een kusje komt geven. Joeri heeft een barracuda zien zwemmen (maar wel nog een kleintje). Op de derde en laatste snorkelplaats was er een grote zeeschildpad rond de boot aan het zwemmen. Blijkbaar was die niet zo geinteresseerd in de mensen als in het vullen van de buik, omdat hij een hap uit de camera genomen had, volgens de cameraman omdat hij dacht dat die lekker zou zijn. Voorts zijn het verbazend wendbare dieren onder water. Op een bepaald moment zat hij altijd rond Sarah te zwemmen, en ze kon hem met geen mogelijkheid ontduiken. Trouwens, die cameraman was van de toer zelf, en heeft alles gefilmd boven en onder water. We gaan seffens dus onze vakantiefilm halen.

Onderweg zijn we ook gestopt op een paradijselijk strand, waar er een gammel padje was naar een uitkijkpunt. De moed schoot Sarah in de schoenen bij het zien van de eerste 'Indiana Jones'-achtige brug, dus besloot ze achter te blijven op het strand, en dat is maar goed ook, want van daar werd het enkel erger. Wel mooie foto's van naast de 'sail rock' (voor de goede verstaander, een rots in de vorm van een zeil).

Een geslaagde uitstap. Morgen volgt het tweede luik, de bamboo rafting trip.

Zonnige groeten uit Khao Lak.

Het zal allemaal wel de moeite waard zijn...

... Dat is wat we onszelf vertelden tijdens de vlucht.

XL Airways, wat moet je ervan zeggen? Op zich was alles wel in orde, op 1 (letterlijk)nijpend probleem na: de beenruimte! Twaalf uur lang geen enkele comfortabele positie kunnen vinden dat is toch wat van het goeie teveel. Daarom dan ook dat we elkaar tijdens de vlucht bemoedigende woorden moesten toespreken. Het was een beetje zoals een marathon lopen, maar dan met je knieen, tegen de rug van een zetel. Enfin, misschien overdrijven we een beetje, maar ook maar een beetje.

Maar, het was wel waar wat we zeiden, het is allemaal de moeite waard. Het is hier ronduit prachtig. Ja, daar heb je dat woord weer, wat zijn we voorspelbaar. Maar toch, het hotel is dik in orde, en khao lak zelf ook wel. Rustig en mooi, dat is belangrijk.

Vandaag hebben we ons beperkt tot luieren. Als we effectief iets doen, lees je het hier eerst!

We zullen meteen proberen wat foto's op te laden.

Nog

Last minutes en vulkaanuitbarstingen... Spannend

Hallo iedereen,

Het wordt spannend afwachten of we effectief zondag zullen kunnen vertrekken naar onze last minute bestemming. Het is toch altijd wel iets met IJsland, eerst onze centen stelen en dan vulkaanuitbarstingen

Maar we zien er wel naar uit om op vakantie te gaan...ja wéér naar Thailand...maar niet op dezelfde plaats ;-) We gaan dit jaar naar Khao Lak.

We hadden dus een ongelooflijke last minute deal gezien bij neckermann 699 euro, voor de vlucht en inclusief 4,5 sterren hotel. Als het van de goedkoop is zijn we erbij ;-))

Ik maak me enkel een beetje zorgen over ten eerste of de vlucht zal kunnen doorgaan met die stofwolk van de vulkaan en over de luchtmaatschappij xxl. Hoewel de naam XXL zegt, heb ik al verscheidene dingen gelezen dat de plaatsen extra small zijn met weinig beenruimte. :-/ En de bediening schijnt ook heel grof te zijn :-/

Maar dus zoals gezegd, we zijn héél blij dat we op vakantie gaan!

(normaal gezien)

Bye bye phi phi

Gisteren was onze laatste dag op phi phi don island. Helaas, pindakaas.

Het was alsof de hemel zelf besefte dat we vertrokken, want het weer was serieus gekeerd voor ons vertrek. Naar het einde van de vakantie toe begonnen de winkelhouders ons daar al te kennen. Blijkbaar is het niet de gewoonte dat je meer dan een paar dagen blijft. Zonde, want qua paradijselijke plaatsen moet phi phi wel hoog in de ranglijsten staan. Voor 2 mensen die eigenlijk niet zo een strandgangers zijn is het desondanks een fantastisch verblijf geweest.

De ferry terug naar het vasteland was best aangenaam, op een regenbui na. Alles was goed georganiseerd, op de ferry zelf kon je reeds het vervoer naar de luchthaven regelen. Na de vlucht naar bangkok geraakten we ook vlot aan een taxi naar ons hotel.

En wat een verrassing van een hotel. 5 sterren, amai, en ze zijn verdiend. Het hotel is zonder twijfel het chiqueste dat we al in verbleven hebben, waar we ons toch maar iets te gewoontjes in voelden, zeker omdat we aankwamen in strandshort / vissersbroek en omdat sarah haar stoere led zeppelin shirtje aan had. Maar, het hotel was dan ook wel echt verzorgd. Sarah kon het niet nalaten van voortdurend te herhalen 'ik ben in de zevende hemel!'. Dergelijk verblijf kunnen we thuis niet betalen, dus moesten we het er goed van pakken toen we hier waren.

Vandaag gaan we nog wat rondtrekken in bangkok met de sky train, en zeker en vast naar MBK, een gigantisch shopping center. Daarna is het een aantal uur wachten op de gigantische nieuwe luchthaven van bangkok, omdat onze vlucht terug pas vertrekt om 2 uur 's nachts.

Maar het zal toch deugd doen om naar huis te gaan...Het is schoon om weg te gaan, maar nog schoner om daarna thuis te komen.

Rennen voor de tsunami! Of niet?

Vandaag was het test van de tsunamievacuatie. We hadden ons goed voorbereid erop, maar spijtig genoeg zijn we er op de een of andere manier in geslaagd van het mis te lopen. sarah keek er anders heel erg naar uit, spijtig dus. Ze nemen het hier anders wel serieus, want overal vind je bordjes met evacuatieroutes en waarschuwingsborden.

De afgelopen dagen hebben we niet te veel avontuur beleefd. Alles op het gemakske. We hebben een dagje aan het hotelzwembad doorgebracht (een beetje te warm wel), een dagje schuilend voor de regen (maar we zijn nog wel wat gaan rond wandelen), en een dagje op het strand. We dachten te snorkelen op dat strand, en bleven geduldig wachten op laag water, wat geen slim idee bleek, omdat bij laag water je niet over de koralen kon zwemmen, maar er tussendoor moest waden, met wonden aan voeten en benen tot gevolg. Les geleerd.

Ook zijn we allebei een beetje ziek, maar dat is typisch voor een verre vakantie, dus geen geklaag.

Verder willen we nog kajakken en meer snorkelen. Je hoort het vervolg nog wel.

We hebben gehoord dat het hier frisser is dan in belgie. Verkoelende groeten dus vanuit de andamaanse zee!

Donders en bliksems

Maya bay camping. Dat was het aanplakbord dat ons gelokt heeft. De belofte: een nacht op 'the' beach, je weet wel, van de film. We waren nieuwsgierig.

Rond half vijf werden we opgepikt. Niets bijzonders, behalve dan dat de boot om 4 uur vertrok, zogezegd. Blijkbaar leeft men hier op 'holiday time'. Later merkten we waarom, de bootbemanning bleken een stevige kruidenkennis vergaard te hebben, die ze moesten verwerken in hun rookwaren.

Op de boot zelf dachten we eerst dat we ons vergist hadden, want het zag er uit als een casting voor het nieuwe seizoen van temptation island. Wel allemaal toffe mensen, ondanks dat ze zo van de tv weggelopen leken. Trouwens, phi phi island is het mooie jonge mensen eiland, en tegelijk ook heel internationaal. Geen verwaande mensen wel. Een goeie mix.

Maar dus, we werden meegenomen naar phi phi lay island, waar het beruchte strand van leo dicaprio gelegen is. Eerst namen ze ons mee naar pi-leh cove, waar we een half uurtje konden snorkelen. Veel kleurige visjes, heel mooi en tof, net wat je verwacht.

Daarna gingen we naar het strand zelf. Je had de keuze, ofwel zwemmen naar een gammel trapladdertje in de rotswand, ofwel gewoon mee op de boot. We zijn toch maar mee met de boot geweest :) Dat bleek een goeie keuze, want hierdoor konden we prachtige fotos bij valavond maken van op het schip. Op het strand aangekomen haden we net de tijd om de zonsondergang te zien. Bekijk zeker de fotos die volgen. Maya bay is prachtig om zien.

Nadat het donker was werd er gebarbecued. We waren op dat moment enkel nog met onze groep van 35 op het eiland over. Er werden uiteraard de typische groepsspelletjes georganiseerd, zoals zaklopen. Toch was het niet geforceerd, best wel gezellig. De temperatuur was perfect, het eten lekker, de muziek leuk en de mensen plezant. Zeker toen de 'buckets' begonnen te vloeien. Dat waren emmertjes met alcoholische drank naar keuze (van een liter ofzo). De eerste was gratis, en de rest verkocht zichzelf, dat begrijp je wel.

De groepssfeer zat er dik in, er werd zelfs kumbaya gezongen in het duister, en er was een partijtje naaktzwemmen. Daar hebben we ons wel van onthouden, omdat we nu ook weer niet zooo sociaal zijn :)

Met zo een bende krijg je uiteraard geen oog toe, dus hebben we ons met matjes en slaapzak een eindje verder op het strand gelegd. De hemel was helder, en je kon enorm veel sterren zien. Spijtig genoeg kwam dit niet door op foto (zoals alle fotossnachts). Het is zo een van die dingen die je moet beleven om ze gezien te kunnen hebben.

Na een uurtje op het strand stak er echter wel een nare wind op. Bleek dat het een storm in aantocht was. Dus, verkast naar de groepstent, waar er een groepsfeestje aan de gang was. Veel slaap moesten we dan ook niet verwachten, zeker niet toen de storm echt losbrak. Bliksems en donders die je tot in je botten voelde. Enorme bakken water. Windvlagen. Een echte tropische storm dus, in een tentje op het strand. Eigenlijk was dat wel heel leuk, zolang de windvlagen geen water onder het dak van de tent bliezen.

Toen de storm een beetje luwde hebben we toch nog enkele uurtjes kunnen slapen, tot de zonsopgang rond een uur of zes. Het water was heerlijk fris om in te zwemmen. Na een ontbijt van verse toast met ei was het terug naar phi phi don, waar we terug het wereldrecord 'opgelucht in bed vallen' hebben verbeterd.

Een vermoeiende uitstap, maar wel een prachtige manier om je 30e verjaardag door te brengen. Oordeel: geslaagd. Voor wat het maar kost (35 euro per persoon) kan je in feite niets beters doen.